Zaterdag 14 Oktober – 10u -12u – Boeckenberg veld
De temperaturen gleden vannacht de diepte in en het is dan ook even wennen aan de blote benen wanneer onze U9 aankomen op het veld van Boeckenberg. Menig U9-ouder stond vanmorgen nog voor het dilemma of die T-shirt met lange mouwen nu best al onder die wedstrijd T-shirt aanging of niet.. Lange broek of niet? Annelore en Stef laten ons echter niet te lang in deze impasse zitten en gaan er meteen tegenaan met een flinke opwarming. De armen zwieren in het rond, knieën gaan de hoogte in. En of onze U9 er klaar voor zijn!
Opnieuw zijn we talrijk aanwezig en hebben we de kans om in twee ploegjes te spelen.
Het eerste ploegje gaat van start tegen BKC , onze andere ploeg tegen ATBS.
Ze moeten er duidelijk even inkomen en er zijn een aantal ervaren tegenspelers die al snel de overhand nemen. Enkele van onze spelertjes vinden het schakelen tussen aanval en verdediging met momenten best nog moeilijk maar geen zorgen, onze trainers benutten de pauze om even de aandacht te vestigen op de lessen uit de training en overlopen de basisregels met veel geduld en zorg.
En ja hoor, al snel zien we ze meer plezier maken en opgaan in het spel. De bal komt steeds vaker in de handen van Voorwaarts en er worden goede passen richting de korf gemaakt. Heel wat spelers zijn nog maar net gestart met korfballen en we verbazen ons dan ook weer van aan de zijlijn hoe vlot dit toch wel gaat. Ook bij de andere ploeg zien we de motivatie en strijdlust eraf spatten. Goaltjes worden gemaakt en gevierd.
Onze ploegjes komen in de volgende match tegenover elkaar te staan. En of ze dat zitten!
“Wij gaan winnen”, “Nee wij gaan winnen!” wordt er volop geroepen. Het is een plezier om hen te zien gaan voor die bal. We zien een sterk samenspel tussen beide ploegjes en de bal verdwijnt dan ook met veel gejuich een paar keer in de korf.
Afsluiten doen we nog met 2 matches, dit keer tegen de andere BKC’ers en ATBS’ers.
Er dreigen een paar regenwolken roet in het eten te gooien maar de motivatie en toewijding blijven groot. We zagen de spelertjes stuk voor stuk weer groeien in hun spel en er met een gezonde dosis zelfvertrouwen voor gaan tot in de laatste minuut.
Het laatste fluitsignaal maakt een einde aan deze leuke cluster en we verzamelen terug met z’n allen aan de zijlijn. Nog even een groepskreet en we sluiten de voormiddag met een tevreden gevoel af.
Birgit (mama van Hayo)